بسته بندی، صندوق زمان برای هستی ماست.
چیزی را بسته بندی می گوییم که محتویاتش را در خود جای می دهد، نگه می دارد و از آن ها محافظت می کند. این بسته بندی با گنجینه هایی که در خود نهفته دارد، حتی به طور طبیعی برای موز، پیله کرم ابریشم، صدف نیز وجود دارد. همه این ها عمل بسته بندی را برای هر یک انجام می دهند. کنجکاوی خلاق بشر منجر به کشف بسیاری از نمونه های طبیعت شده است. صد سال قبل از میلاد مسیح، چینی ها از پوست درخت شاه توت برای بسته بندی غذا استفاده می کردند. محفظه ها از خاک رس، صدف، پوست حیوانات، و برگ درختان ساخته شده بودند که همان نقش را در برای هر یک از این ها همچون طبیعت ایفا می کرد. همچنان که جوامع و فرهنگ ها توسعه پیدا می کردند، ارتباطات نیز اهمیت ویژه ای می یافتند. بنابراین، تصاویر و کلمات نیز سطح این محفظه ها را می آراستند.